“Dit is mijn eerste film die ik niet compleet haat,” zegt Aki Kaurismäki, de Finse regisseur van Le Havre in een interview met de Volkskrant. Een vreemde uitspraak, maar als je als Fin in staat bent om zo’n Franse film te regisseren, roept dat ook enig wenkbrauwfronsen op.
Le Havre is zo Frans als Frankrijk kan zijn; het is een ode aan de wijn, de prachtige taal, Le Renault douze, het cliché van de accordeon; er hangt een sfeer die alleen een Franse havenstad uit kan ademen; de Normandische invasie heeft er zijn sporen nagelaten.
