Onweerstaanbaar straatschoffie

Billy Casper, de hoofdpersoon in de Engelse cultclassic ‘Kes’ uit 1969 van regisseur Ken Loach, is een straatschoffie. Vroeg in de ochtend brengt hij kranten rond en pikt melk en eieren van de melkboer. Voor de politie is hij geen onbekende. Op school kan hij niet stilzitten en maakt hij de leraren gek met zijn dromerige gedrag en zijn grote bek. Al in de eerste scene word je smoorverliefd op deze vijftienjarige knul, gespeeld door David Bradley, die gewoon in Barnsley op school zat en dankzij deze film later acteur is geworden.

Hors Satan

Voor een publiek dat het prettig vindt om uitgedaagd te worden

Het waait in het Noord-Franse duinlandschap. Het geluid van de wind, de briesende klanken vormen een personage op zich, een personage dat binnendringt in je gehoor. Een man loopt door het woeste landschap, hij zakt door zijn knieën en bidt. Dan loopt hij verder. Wie is hij? Geruis van bladeren.

Iedere ochtend klopt hij op een deur. Een jonge vrouw doet open en geeft hem twee boterhammen, soms neemt ze zijn was aan of overhandigt hem de schone was. De vrouw lijkt naar hem te verlangen, vraagt of hij haar wil kussen. Hij prefereert een kameraadschap, met haar kan hij door de natuur struinen. Duinen, bossen, uitgestrekte open vlaktes, maar ook struikgewas waar hij zich kan verstoppen, moeras en vennen. Hors Satan trekt je op een dwingende wijze de natuur in. De film plaatst de kijker in stille beelden, stillevens van de natuur.